1% 202% дар ширкати швакҳо Раванди рушди экспорт ва таъсири он

Достони муваффақияти ин ширкат чандон осон набуд. Барои ба бозорҳои байналмилалӣ ворид шудан, ширкат ба таҳқиқи амиқи бозор ва баррасии интихоботе, ки мизоҷон бояд пайравӣ кунанд, оғоз намуд. Инчунин, дониш дар бораи раванди истеҳсолот ва стандартҳои сифат, ки дар кишварҳои гуногун мавҷуданд, барои ширкат муҳим буд. Исбот кардани сифати маҳсулот ва муассир будани хидматрасонӣ, ниҳоят эҳсосот ва боварии мизоҷонро ба миён овард.

Хати амалии ширкати швакҳо дар ҷаҳони муосир гузариш кардан ба технологияҳои навини истеҳсолот буд. Ишғоли технологияи саноатӣ ва вобастагии зиёд ба автоматизатсия дар раванде, ки маҳсулот бо самаранокӣ ва сифати баланд истеҳсол шавад, соддагардондашударо таъмин намуд. Ин на танҳо маҳсулотро беҳтар кард, балки дар ниятномаҳои экологӣ низ саҳм гузошт, чун ки истеҳсолот бо камтарин изофа ва кодекси энергетикии устувор роҳнамоӣ шуд.

Бо вуҷуди ин, ширкати швакҳо ҳамвора дар муқобили чолишҳои иқтисодӣ ва сиёсӣ қарор дорад. Баъзе кишварҳо, ки ширкат барои вуруд ба онҳо табдили маҳсулотро анҷом додааст, манъи тиҷорат ё монеаҳои иқтисодиро пешкаш мекунанд. Ҳамин тавр, ширкати швакҳо на танҳо ба таҳаввулот, балки ба адаптация низ лозим аст, то рисолати худ дар хидмат ба мизоҷон ва риояти стандартҳои ҷаҳонӣ дошта бошад.

Ба охир, 1% ва 2% дар ширкати швакҳо, рамзи муваффақият нест, балки чизи бештаре рақобати дақиқ, таҳқиқи амиқи бозор ва такмили доимии раванди истеҳсолотро ифода мекунад. Иқтидори қайдшуда ин аст, ки бо ишғоли ин тасвирҳо ва ноил шудан ба муносибатҳои мустаҳкам бо мизоҷон, ширкати швакҳо чизҳои нав ва ҷолибро эҷод мекунад. Вобаста ба натиҷаҳои амалҳо, ширкат бар заминаи ҳамкории самаранок ва эътиқоди мизоҷон муваффақиятҳои интихобнамудаи озмуни ҷаҳонӣ хоҳад дошт.